kraaloogjes achter plexiglasweelde
strompelend over manen bij dageraad
pal voor een kastanjevaas met klaprozen
dat kende je wel
een gebroken schepping lijmen
behoorde evenwel tot de mogelijkheden
maar met repareren had je niet zoveel
ook dat wist je
stokrozen midden op de weg
trambanen overwoekerd met schoenen
gevels die verhalen uitdelen
daarvan wist je minder
ook over het wonderwoud van spelen
met wallen tussen scherven van olijke
hoornoten aan bedreven beelden als
“Duizend kippen na de brand afgemaakt”
“Bloemencorso eindigt in drama”
“Spoortrajecten geraakt door de bliksem”
wist je weinig of niets
wel vond je “Singin’ in the rain” nog altijd
een gave film
om die dans in de goot
Werner Spaland
