Koffiedik zingen
een klein spinnetje
voor me
op schoudergroen
stil zat het daar
terwijl een dichter sprak
in verige liedwoordjes
genoot het van het ronde
zachte dameschoudergroen
de verige woorden klonken
een hand liefkozend
op het spinnengroen
wist van de spin geen kwaad
de verige woorden ze klonken
mijn spinnetje kukelde
(want hand dus duizel)
naar de lage stofvloer
applaus
voor de verige woorden
voor de bundelprestatie
voor de hele koffiezang
stilte
spin sufte zich naar poten
krabbelde verloren op
dwaasde tussen schoenen
schuivend van verwachting
hij spin;; ik leef!
stoof (3x)
de poten her en der
er was koffiedik signeren
de spin
de spin
de
koffiedik zingen
geen bloemen zo wil de familie spin
—————————————–
Vertaling::: het lot van de spin (heus even
waar gebeurd) hield me achteraf zo bezig
dat er uit mij geen andere woorden meer
wilden komen de bundelavond betreffende
dan het hierbovense lettergedoe over het
niet zo poëtische graflot van de plotse spin.
De bundel gekocht, dat dan weer wel.
Eerste indruk?: heus ff beter dan de vorige.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten