gearriveerd alwaar de maandelijkse poëziemiddag ging
plaatsvinden georganiseerd door de Vlaardingse stichting
Winterwarmte.
Drie kwartier!!!
Want Pfeijffer!
En Steegmans.
Dus moesten de beste plaatsen verschalkt.
En zo geschiedde.
De middag?
Na introductie: Pfeijffer . Heus imponerend. Hij maakte zijn
eigen woorden “Wie gevaarlijk wil dichten, moet als een
profeet orakels balken in de taal van engelen”, ook te vin-
den in de aankondiging, heus wel waar door de microfoon.
Ilja Leonard Pfeijffer
Steegmans. Minder imponerend, maar heej, na Pfeijffer…
En daarmee had deze dichter stevig wat pech, want, nu ja,
gewoon ietwat te danig aangevaren pech dus, zo mag men
wel stellen.
Richard Steegmans
Pauze.
Bandje.
Lekker.
Steegmans nogmaals, ook nu… Zie hierboven. Ook al mocht
ie nu eerder dan zijn collega het podium bepotelen met stem.
De dichter voelde ‘t wel aan gezien zijn woorden aan het begin
van het tweede optreden dat hij maar gewoon op de ingeslagen
weg verder zal gaan wat dit optreden betreft.
En toen, bijna gelijk aan de eerste keer (zie hierboven) Pfeijffer
weer. Geen woord aan toe te voegen geen woord aan af te doen,
aan die eerste en tweede keer, al moet gezegd dat het tweede
optreden wat minder was, als leek Pfeijffer het publiek te hebben
ingeschat op maar ‘ns wat minder hevig zijn best ervoor te doen.
Maar nog niet alles dit, want há er werden door de organisatie zo-
maar ineens twee plotselinge tussenvoegsels in het programma
gepropt. En wel de dichter Fonger Boontjes (mevrouw Faas was
er ook, wellicht was zij een ietsje schuldig aan dat tussenpropsel?)
en ene Joop? (wat mij betreft, even nooit meer DOEN, WINTERW.,
zulk een plotse tussenpropsel, ‘t was schrikken met een hoedje).
Daarna nog muziek. Van ‘t, zoals gezegd, lekker gaande bandje.
En kort daarop alweer the end.
Werner Spaland
Ps: Toch wat summier hierboven, dus nog even:
Ilja kwam met werk uit de bundels “In de naam van
de hond”, “Van de vierkante man” alsook met een
gedicht uit de bundel “Dolores” en in het begin van
de middag met een gedichtje waarvan hij vertelde
dat hij dat in de trein op weg naar Vlaardingen had
geschreven naar aanleiding van een vlinder op de
binnenkant van het vensterglas van de trein en dat
hem inspireerde tot onderstaand gedichtje:
Geen haiku
Vlinder in de trein
mijn God dacht ik als daar maar
geen haiku van komt
Echter, ik had dit dichtje al zeker eens eerder gehoord dan
wel ergens gelezen (waarschijnlijk in “Het geheim van het
vermoorde geneuzel?”*).
Eh…
Een grap die, no lach, niet overkwam bij ‘t belezen? publiek.
Ook kwam Pfeijffer met nieuw werk uit een project waaraan
hij bezig is en dat bestaat uit het schrijven van honderd kor-
te verhalen die per verhaal één A-viertje en niet meer dan
vijfhonderd woorden mogen beslaan zo vertelde de dichter/
romancier aan het eind van de middag nadat VRIENDIN S
(niemand anders dorst het, werkelijk, wij arme, op dat mo-
ment nogal drassige amateurtjes lieten ‘t volledig afweten)
hem had uitgenodigd nog een pilsje te komen drinken aan
de tafel waaraan Tine Moniek, Olaf Risee, Jet Crielaard, Ed-
woud en wij, SAGE, zaten.
Ilja tussen Jet en Vriendin S.
Verhalen, zo vertelde Pfeijffer verder, waarvan het de bedoeling
is dat ze in de toekomst gebundeld worden. Elk miniverhaal zal
zijn als een soort speedroman aldus de dichter. Drie heeft hij er
voorgelezen, dacht ik, waarvan een voor de pauze en zoals ge-
zegd met een imponerende, harde, soms minder harde, soms
zelfs in een bijna stilte gehulde stem liet hij de taal op het 25 á
dertig koppen tellende publiek (het vroege gaan hadden we ons
vreemd genoeg kunnen besparen) dalen, soms in orakels, soms
in de taal van engelen, soms in de soort baggerboektaal zo ver-
gelijkbaar met de taal uit het gelijknamige en door hem al een
aardig tijdje geleden geschreven “Het grote baggerboek”. Ook is
Pfeijffer bezig, geen idee of het de bedoeling mag zijn dit alles
hier te melden (hoewel, ‘t meeste staat ook op z’n site, dus…),
aan een toneelstuk, zo vertelde hij verder, een stuk speciaal te
schrijven voor het mij op dat moment nog onbekende theater-
gezelschap Annette Speelt.
Maar goed, toekomstmuziek dit alles, waarvan we een tipje kon-
den meebeleven op deze beslist niet verloren Steegmiddag die…
Rap terug nu naar het gebeuren van de middag waarin het optreden
van Steegmans, zoals gezegd, wat vaal afstak tegen dat van Pfeijf-
fer, want een nogal bescheiden voordracht. Werkelijk, meer is er
door mij met de beste wil van alle wereld niet over te zeggen, de
poëzie van Steegmans is aan mij te weinig bekend om er ook maar
een zinnig woord over te schrijven en het podiumgebeuren is sowieso
te vluchtig om meer dan alleen wat gekeuvel over de voordracht naar
voren te brengen is er geen kennis van de betreffende poëzie of ook
geen bundel van de voordrager in bezit, de gedichten op de boven-
genoemde site geven ook te weinig inzicht al staat er een vers op dat
de dichter voordroeg, en wel het gedicht “Parijsstraat” geheten.
Genoeg nu over ‘t Steegse gebeuren.
Alleen nog even dit:
Aan het eind van de middag huppelde Sander Groen zonder nog enige
aanwijsbare aanleiding (hoewel, hij had een verrassing aangekondigd)
nogmaals het podium op en sloeg tot ieders verbazing spontaan aan
het dichten onder begeleiding van de band. En heus, het moet gezegd,
het klonk prima zo met een stevige beat van de band er bij. Ik geef hier
ter indruk de tekst die de dichter zo vriendelijk was me later te mailen:
En dan wordt de schoolfoto genomen.
de kinderen staan netjes in rijtjes.
“De mensen willen wel iedereen kunnen zien straks!”
En wat zeggen we dan tegen de fotograaf? CHEESE!!
Altijd gratis kaas in de muizenval, dwaas. 4x.
Zeg kaas en sta
stil, zeg kaas, ga!
Door wandelgangen.
Blus verlangen.
Amen, kaas, zeg ja.
Koop sjek aan infobalie
Koop sjek, zeg ik, sjek!
Laad uw kar met boter.
Geniet met mate, doe gek!
Altijd gratis kaas in de muizenval, dwaas. 4x.
Eieren bonus smeren maar
Terug naar school en leren maar.
Je hebt de pot, verteren maar,
Verteren maar en klaar…
Zijn Kees, maar zijn ook Tom en Piet.
Vergeet het niet, eet lekker friet!
En maak je niet zo druk.
Whatever joh, what de fuck!!
Altijd gratis kaas in de muizenval, dwaas.
Maar met zekere klem moet ik u wijzen
op onderdelen, gemaakt uit metaal,
die bliksemsnel dalen en rijzen.
Een complex mechanisme van veren en draden,
ontworpen slechts voor de vangst
van individuen die toegeven
aan met paplepel ingegoten angst.
Zeg kaas en sta
stil, zeg kaas, ga!
Door wandelgangen
Blus verlangen.
Amen, kaas, zeg ja.
Nu ja, met de band erbij klonk het in ieder geval wel lekker.
Sander Groen met band.
Rest nog een belangwekkende tip (vooral het anar-
chistische karakter ervan sprak de dichter aan) van
Pfeijffer door te geven en wel deze.
*Mijn exemplaar uitgeleend, dus even niet na te zoeken.
Nog meer? Zie bericht van Olaf Risee in Letterland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten