naar
|
geweest zoals hier al aangekondigd met het argument van vlak in de
buurt wonen. De dag begon met de gedachte dat Joost Zwagerman ook
nog een keer zou gaan kijken, en dat ‘t toch niet zo zal zijn dat hij van-
daag…
Toegegeven, een rare gedachte, die ik rap wegschoof als was het een te
vreemd plofje oogzenuw in het op deze dag toch wel broodnodige oog.
Maar verdomd, eenmaal in het museum zag ik de schrijver door de zalen
dwalen (waar de Luceberttentoonstelling zich laat bekijken) daarbij doende
met een blaadje papier dat hij steeds na een blik geworpen te hebben op
een schilderij (o.a. de getuigen) zo’n beetje ter hoogte van zijn hoofd op
de muur drukte om er enige krabbels op aan te brengen. Krabbels die wel-
licht, gezien de door mij destijds opgevangen fluistering beschreven in dit
stukje, zullen resulteren in een artikel, of column.
Half en half had ik beloofd om ook wat te schrijven over mijn beleving van
de tentoonstelling. Echter, Joost Zwagerman zal, zo duidt alles, er zeker zijn
schrijflicht over laten schijnen, dus wil ik volstaan met een korte maar wel
curieus te noemen briefwisseling tussen de toenmalige directeur van het
museum Pierre Janssen en Lucebert waarin laatstgenoemde de directeur
dringend verzoekt hem geld te zenden dat hij nodig heeft voor het beslist
aanschaffen van een tweedehands etspers.
De brief (klikken):
Hierop antwoorde (en hier moet ik parafraseren vanwege verbod op
publicatie, archief museum) Pierre Janszen dat ie, “lekker ventje”,
de kunstenaar wel pap zou willen voeren, maar eerst toch toestem-
ming van B&W moest zien te verkrijgen “hoor, fijn mannetje”. Ver-
volgens gaat het over een werk van Lucebert dat iemand wil kopen
(gouache nr 3 – “voor den gouden grot – ) waarbij Pierre Janszen de
kunstenaar verzekert dat het werk verkocht zal zijn als het niet 250,-
maar 200,- gulden mag kosten. Ook over het schilderij “De dieren-
temmer” mogelijk aan te kopen door het museum wordt in de brief
gerept, hierbij ook de verzekering dat het wel goed zit. Verder komt
naar voren dat ze goede vrienden waren destijds gezien het slot van
de brief: “maar weet wel dat ik ben, je diepzinnige vriend”.
Tot zover Lucebert, waarvan het nog steeds de moeite waard is zijn
werk in Schiedam te gaan bekijken zoals ook gemiddeld 1500 be-
zoekers per week bewijzen. Voor het overige verwijs ik met gemak-
zuchtige vreugde naar de, zoals gezegd, wellicht komende column
of een artikel van Zwagerman.
Graag wil ik het nog even hebben over het feit dat er ondanks de over-
welmende aandacht voor Lucebert meer is te zien in het museum. Zo
kan u verwijlen in “Realm of dreams, een droomoord gemaakt door
een viertal kunstenaars waarbij er sculpturen en audio-visuele instal-
laties met foto, film en video worden getoond die recente alsook zelf-
gebouwde nederzettingen uitbeelden. Het publiek komt terecht in een
visionaire ruimte: een maatschappij-in-het-klein die appelleert aan een
ideaal van schoonheid of gemeenschapszin, en misschien van allebei.
Het werk verhaalt over sociale verhoudingen: over de weerspannige
relatie tussen individuen of groepen en hun omgeving, de wens zich te
binden en zich te onderscheiden tegelijk. (…) Elk bouwsel is deel van
een groter geheel, een levenswerk, waarin een herinnering is vervat
aan de toren van Babel” aldus de begeleidende folder. En inderdaad,
je waant je als bezoeker in een vervreemdende droom waarin alles
niet is wat het lijkt te zijn, men stapt steeds met verkeerde benen rond
in een wereld die alleen in het tentoongestelde kan bestaan en waarbij
men zich realiseert dat de dromen hier verbeeld wel erg veel kleuren
hebben zodat de droom in een droom vervliegt zonder de beelden te
doen verliezen in een absolute onmogelijkheid tot werkelijkheid ooit.
Tot slot wil ik het hebben over een paar Schiedamse kunstenaars waar-
van een aantal werken ook op dit moment (in het kader van het tonen
van de eigen moderne kunstcollectie onder de naam “Cobra, Cool &
Contemporary”) in het museum tentoongesteld zijn. Kunstenaars waar-
over burgemeester Wilma Verver een paar weken geleden (naar aan-
leiding van het verlies van tien ateliers door een dreigende verkoop
door de gemeente van een leegstaand schoolgebouw al jaren gebruikt
door gerenomeerde kunstenaars als Daan van Golden, Sjef Henderickx,
Albert Verkade, Diet Wiegman alsook Jacques Tange) zei dat de ge-
meente de kunstenaars beter moet faciliteren omdat de wel zeventig
kunstenaars die Schiedam rijk is belangrijk zijn voor het cuturele kli-
maat van de stad. Hoezee, opluchting en hoop voor de Schiedamse
kunstenaars die door het beleid van de afgelopen tijd toch al flink in
hun buidel zullen moeten tasten door het met honderden procenten
verhogen van de huur voor ateliers? Het moge haleluja waarheid wor-
den, want steeds meer kunstenaars, waaronder Michel Snoep, vlucht-
ten reeds weg voor het verzurende klimaat in Schiedam. Maar dit even
kwaadaardig terzijde en rap terug nu naar de Schiedamse kunstenaars
waarvan werk heus puik in de buurt van Lucebert hangt in ‘t museum:
Van Daan van Golden:
Rode studie, Z.T, Two paintings. (foto SAGE)
Foto SAGE (detail)
Op het internet is o.a. het feit te lezen dat van Golden in 2004 de
Dr. A.H. Heinekenprijs voor de Kunst ontving. Op dit moment zijn
een aantal werken te zien in het Gemeentemuseum van Den Haag
(Stadhouderslaan 41) in ‘t kader van Sixties!, de jaren ’60 in kunst,
mode, foto’s en design van met name Constant, Daan van Golden,
Robert Morris, Andy Warhol e.a. t/m 29 april; di t/m zo 11-17u.
De Diet Wiegman group met:
Z.T (foto SAGE)
Van deze kunstenaar mocht galerie 93 in 2005 nog een werk tonen
bij de tentoonstelling “Alfabed” in het woonhuis van Tine Moniek &
Olaf Risee in het Belgische Bever-leie. Internationale bekendheid
geniet Wiegman o.a. door de beroemde lichtbeelden waarvan de
schaduwen de toeschouwer doen zeggen dat is de beroemde David
van Michelangelo, of de Venus van Milo enz.
Zie ook hier
En Albert Verkade met het werk:
Alfa en Omega (foto SAGE)
Zie voor meer over deze kunstenaar hier
Waarmee maar is gezegd dat het verdomde nodig is dat de nieuwe
burgemeester haar blik (niet alleen in woorden zo is de hoop) richting
kunst richt en daarmee het klimaat voor de Schiedamse kunstenaars
wat luchtiger maakt. Er is namelijk zulk een danig potentieel in deze
stad dat het toch zeker niet weggejaagd mag worden door een ernstig
bedroevende nauwkijk in de bollende regeerogen van ‘n stadsbestuur?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten