Vriend AIKE
Goh, dat versje zou zomaar geplaatst kunnen
worden op De Valse Noot als je het mij vraagt,
je weet wel dat nootje zo graag bekend van de
manier waarop dichters elkaar paf mogen slaan
met woorden die er zo toe doen in andermans
dichthuid, woorden die de haarvaten bomvullen
als was er geen ademen onder een poëtische
haardracht meer mogelijk voor walgelijk lange
tijd. Kortom, tal van mooie welbespraakte lite-
raire slachtingen hadden er met mitrailleus
notengeratel moeten plaatsvinden op dat digi-
tale oorlogsplekje, een festijn van opgezapte
schrijfhoutjes nu eens niet terend op de brand-
stapel van vergetelheid wilde er zijn ontstaan,
een festijn ook dat had moeten gaan duren tot
in de verste alinea van heus alle eeuwigheid
waarin ha alleen de allersterksten nog op hun
pafpoëtische zweefpoten zouden kunnen voort-
gaan om verskes van de allerhoogste klierorde
te mogen zwatelen. Ach, gewoon alleen de al-
ler aller allerbesten dus! Maar omdat dát daar
vooralsnog niet voor een oorlogsmeter gebeurt
gaat jouw mensversje er zomaar hup even ge-
makkelijk inpassen zo zegt mijn danig zachte
en bescheiden lekenmeninkje.
Beste vriend AIKE, daar ben ik het zeer erg mee
eens, want dat vind ik ook, zoals ‘t er nu bijstaat
met dat lalalalawandelgedoe op die site, is mijn
vers een ware zeetopper van wenselijke verwoes-
ting ook al is het hele woordding niet op 1 dichter,
maar op heel die rare mensheid gericht.
Helemaal precies, mijn lieve hoofdbewoner, een
vers van stavast is het, ‘n vers zo weloverwogen
dat al de woorden die erin zitten niet opgemerkt
zullen worden bij de eerste tot zoveelste lezing,
geen mens zal de paf van de poef kunnen onder-
scheiden als je het mij vraagt, zelfs ikzelf kan er
geen scheur van verontrusting in schieten ook al
lees ik het nog zo’n tweehonderd keer uit en te
na door.
Hoho, je woont al gratis bij me hoor vriend AIKE.
Trouwens, geen verontrusting? Het is ‘n bak van
een al verontrusting dat vers, en zoals ik al zei:
je hebt hier je onderdak al helemaal om niets.
Toch blijf ik bij al de mogelijkheid van plaatsing.
Eh… vriend, de eerlijkheid gebiedt me dat ik moet
toegeven dat ik dit vers al een paar maanden ge-
leden in een iets andere vorm naar die site heb
gemaild. Werkelijk, ik deed het, al was het natuur-
lijk wel in een dwaalbui van opperste verdwazing.
Wordt op nog niet vastgestelde tijden misschien wel vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten