Vriend AIKE
Maar nu even echt serieus opgedoekt hier met
dat niet zo goede heiligmannetje. Werkelijk de
relireuzel loopt me zo langzamerhand langs alle
goddeloze tenen. Dus heus en voorwaar ik zeg
je dat IE alleen nog mag figureren in onze ge-
sprekken als heel de wereld kond doet van het
uitsterven van het bovenatuurlijke idee dat er
zoiets als een wijsheilige Klierspeler daar ergens
in het door en door zwarte heelal rondwoont die
de hele dag maar met al Zijn verveelde vinger-
tjes naar de aardkruipers grijpt om ze toch maar
vooral tot in het oneindige te laten huiveren over
zijn bestaan, dit heel uitgenast natuurlijk wel ge-
lardeerd met net genoeg zogenaamde liefde van
Zijn kant dat we oeverloos verslaafd raken aan
die huiver over Hem. Werkelijk vriend AIKE, al-
leen dan nog zal hier de naam, die op nagenoeg
ieders huiverlippen (de niet-gelovigen kraken in-
middels hevig in hun volharding door alle herop-
levende Hemhuiver) nu zo hernieuwd rondzingt,
nog gebruikt worden als we voor eeuwig mogen
vieren dat het hele Hemgeval voorgoed naar
het rijk der fabelen zal zijn verwezen. En daar
dit door de nu zeker in verhevigde mate in alle
mens levende angstbibbers onwaarschijnlijk zal
blijken op de korte termijn van deze stukjes zal
Zijn naam dus hup geheel en al verdwijnen hier.
Heus! Hooguit in uiterste geval ter bestrijding
van een wat mij betreft uitermate ongewenste
opwaardering van dat zo normerende zothuis-
bewonertje met al zijn sadistische neigingen zal
het naampje hier soms nog worden genoemd.
Ach hoofdbewoner, ik zeg niks meer, ik hoef ook
niks te zeggen, zulk een obsessieve anti beleving
van mijn Heer, het kan niet anders dan uiteindelijk
uitlopen op een diep geloven. Zie als willekeurig
voorbeeld eens die Willem Jan Otten, deze schrij-
ver is toch bekoorlijk lekker flink in mijn Heer be-
land een fiks aantal jaren geleden. Nu ja en voor
alle duidelijkheid, dat je met dit Ottenvoorbeeld
maar even weet dat niets absoluut is dan enkel
en alleen mijn Heer!
Zie toch ‘s mijn beste vriend AIKE:
filosofische beperkingen
En ah meneer de hoofdbewoner, staan we voor de
tweede keer met een hemels mondje vol tanden
dat je hier maar weer aan komt met een buiten
deze stukjes vallend kunstwerkje om je woorden
kracht bij te zetten? Overigens ‘n werkje waarvan
ik de bedoeling in deze discussie over mijn Heer
niet helemaal begrijp, net als met dat andere werk-
je waarmee je die volletandenklep van je wilde ver-
donkermanen, want wat moet ik met een afbeeld-
ing van een verrekijker die een bril op heeft en ook
nog eens op een etensbord ligt? Kortom, wat heeft
dit zeefdrukwerkje (want ik neem aan dat het wel
weer zoiets zal zijn) van ongetwijfeld opnieuw die
SAGE met mijn antwoord te maken?
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten