Vriend Aike
(de geestjes van de nog altijd op vakantie zijnde
vrienden zoemen nog wat na over de gisteren ge-
nomen beslissing hun neuzen te laten zien op de
happening “Dichters Voor Verdraagzaamheid” zo
manmoedig door de in België wonende Nederland-
se dichter geïnitieerd al is hij plots niet meer zo
alleen in zijn ondernemingsinitiatief als eerst zodat
de vrienden dit nogal eigenzinnig durven te toe te
schrijven aan hetgeen zij gisteren bespraken over
dat een Nederlander in zijn eentje België even enz.
(nu ja, deze zelfopkrik van ons, toch zeker vakantie
vierende vrienden, waar gebeurt het eigenlijk niet in
deez deerlijk spannende tijden).
Zeg hoofdbewoner, die tussenhaakse opmerking,
die kan verkeerd uitpakken, dat ben je je bewust?
Ach gelul zeg, mag er dan niets meer gezegd?
Nu ja, ik merk het maar even op.
Goed, dank en haleluja. Trouwens over niets meer
mogen zeggen gesproken, er kleven niet alleen ne-
gatieve kanten aan een stevige, helaas wat al te
WildersWinter onzuivere, polarisatie hier in Neder-
land, België en de rest van de wereld.
Huh???
Neem nu Nederland, hoe ingeslapen was dit land
niet tot voor kort, hoe gezapig en kabbelend ging
niet alles in dit zo brave en ook al liederlijk lange
tijd keurige landje? Ik bedoel, is het niet ook een
tikje gezond dat we eens uit een zelfvoldane alles-
kloppende en betweterige slaap werden gewekt zo
langzamerhand?
Gewekt op deze manier is gezond?
Goed, de wijze waarop daar kun je over twisten, maar
een stevige slaapschudderij, daar is volgens mij niets
mis mee op zijn tijd, het is in ieder geval goed voor
de kunst en literatuur, die gaat er, dat kan en wil toch
niet anders, op die manier weer even zeer toe doen.
O, een vet aantal slachtoffers ter glorie van de kunst?
Een nogal abjecte gedachtegang moet ik zeggen me-
neer de hoofdbewoner, wat mij betreft dan maar geen
kunst die er toe doet.
Nu ja, het gebeurt al, dat er toe doen bedoel ik, zie de
happening waar we heen gaan vrijdag, dus slachtoffers
daar heb ik het niet eens over al zijn er al wel twee ge-
vallen inmiddels in Nederland.
Precies!
Maar goed, omdat we er vrijdag wel bij zijn, maar geen
orale bijdrage leveren zoals we gisteren al lieten weten
is het misschien toch wel extra in de onze er toe doen
haak als we hier in dit stukje dan in ieder geval iets van
een poëtische stem laten horen zodat we hupsakee voor
onszelf heus het idee hebben even iets meer te doen
dan alleen zwijgend aanwezig te zijn die avond.
Getver wat klinkt dat vies, een orale bijdrage.
Dat doen we dan ook niet, maar wel bijvoorbeeld doen
we nu iets met het weergeven van dit al ietwat oudere
versje uit 2005:
A – zijn
“Genieten zul je”
kraste een soldaat
in de loop
van het van overheidswege aangeboden geweer
en schoot vervolgens
immer mis
bij de altijd wel ergens in het hoofd aanwezige gedachte:
Mijn hoogtepunt moet nog komen
In zijn draagboekje schreef hij:
“Kogels komen aan als kwinkslagen”
Daaronder:
“Als gewoon niet opwindend genoeg meer is, wordt het misschien tijd.”
Om te eindigen met:
“Wat zie jij er goed uit, zeg”
“Dank je, de overheid heeft dan ook heel veel aan mezelf gedaan”
EENVOUDIGE VERPLAATSING
“Genieten zul je”
kraste een gelovige
in de loop
van een gang naar de kerk in zijn geheugen
en schoof vervolgens
aan bij de mis
met de altijd wel ergens in het hoofd aanwezige gedachte:
Mijn hoogtepunt moet nog komen
In een draagboekje schreef hij/zij:
“Kwinkslagen komen aan als kogels”
Daaronder:
“Als gewoon niet opwindend genoeg meer is, wordt het misschien tijd.”
Om te eindigen met:
“Wat zie jij er goed uit, zeg”
“Dank je, God en de zijnen hebben dan ook heel veel aan mezelf gedaan”
Volgens mij, hoofdbewoner, komt dit vers helemaal overeen
met de gedachte van de avond; kritiek, maar wel gebaseerd
op feiten. Goh, wat zijn we toch geweldig hè, ‘t komt vast om-
dat we op vakantie zijn, dan doet de geest het wat helderder
aan denk ik.
Zou je denken?
Tuurlijk.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten