AIKE
(Maar gdvr vriend AIKE, vankantie houden doe
je heus helemaal in de echte wereld en daar
gebeuren ook wel eens dingen die je niet buiten
de vakantie kunt houden, daar vakantie je als
het ware zo middenin dat de ligstoel waarop
het vakantielichaam normaal gesproken (het
is nu wat frisjes) placht te liggen vanzelf een
danig aan de tril gaat, dat zag je met die ver-
draagzaamheidsavond in België, daar ploften
we ook zomaar in ondanks onze puikvakantie.
Ik vind het wel genoeg zo, ik verlang terug
naar jouw huis waarin ik zo gratis mag wonen.
Trouwens we zouden het r-onderwerp zoveel
mogelijk mijden in deze, onze, stukjes; God
en de Duivel, we hadden naadloos afgespro-
ken dat we het er niet meer over zouden heb-
ben weet je nog?
Ja dat kan nu wel, maar de actualiteit ramt
ons heus steeds weer op die aan bovenaard-
se geliëerde strubbelingen, daar kunnen we
toch zeker niet omheen vakantievieren?
Waarom niet? We kunnen ons toch de wereld
buiten de deur houden en ‘s lekker helemaal
in en volgens onze fantasieën gaan leven, zie
toch eens wat voor een zin het heeft dat te
doen want al dat oeverloze negatieve gedoe
over God de Heer, het brengt ons geen zier
verder, ik blijf waarlijk in de Heer en jij blijft
daar verdulleme onverdroten stevig buiten,
iets wat ik overigens niet begrijp, maar goed
elkeen zijn eigen hemel al blijft natuurlijk de
mijne het mooist.
Fantasie? Nee vriend AIKE, dan liever naar
huis en al de draad van de IKEA-gang maar
weer oppakken. Weet je nog dat we daar
liepen voor we wellicht wat al te plots, zo
wil nu te raar maar blijken, met vakantie
gingen?
Ja, op zoek naar een hoogpoolpoot lijkend
op iets als die Naomie Klein om geile bele-
venissen mee te beleven als remedie tegen
wat we o.a. hier boven nu al voor de -tigste
keer onbedaarlijk hebben bekibbeld.
Precies, naar huis dus.)
“Wordt vervolgd.”
Zou er nu, zoals gewoonlijk moeten volgen aan het eind
van dit stukje, maar helaas trouwe lezer, heus het moet
gezegd; er wordt niet meer vervolgd, de schrijver van de-
ze stukjes heeft er wel zo genoeg van dat hij de vrienden
op weg naar huis heeft laten verongelukken, het gaf nog
een heel gedoe met de politie en zo, maar dat deerde de
schrijver niet, hij wilde zo graag…
Of nee, nee, nee!
Het moet wel nog vervolgd zo bedenkt de schrijver zich
plots, want hij had het zichzelf, zoals hierboven in het
stukje al uitgeschreven bleek, opgelegd minstens een
grazig wicht in deze stukjes soms te laten meespelen
opdat hij dat genre van lekker sappig over de erotiek-
kliek schrijven ook eindelijk ‘s onder de knie zou gaan
krijgen.
Dus eh… nee!
Goed, omdat een ongeluk niet teruggedraaid kan worden,
hadden de vrienden weliswaar een aanrijding onderweg,
maar die was van dien aard dat er geen einde aan hun
leven kwam, waarmee dan toch maar weer wil gezegd:
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten