Manuel Kneepkens, ex-politicus, dichter en zoals nu blijkt
ook tekenaar mocht zich zondagmiddag 4 maart middels
een tweede expositie (de vorige was een jaar eerder in
het kader van een goed doel) in Galerie Duo / Duo in ieder
geval als zodanig (bedoeld wordt: als beeldend kunstenaar,
en dit dan volgens de eigen ietwat spottende woorden van
de heer Kneepkens) met blinkend nieuw werk manifesteren.
Rien Vroegindeweij zou volgens de aankondiging de boel
een feestelijk woordrandje geven. Echter, de dichter liet
zich door de eigenaar van de galerie, Aad Speksnijder,
verontschuldigen als zijnde te ziek om ook maar ‘n enkel
woord te kunnen uitbrengen, ja, zelfs een gepland optreden
in de museumnacht de avond daarvoor was door deze zo
plots griepende ziekte erbij ingeschoten, zo ook liet de
dichter bij monde van Speksnijder weten.
Geen Vroegindeweij dus, maar een praatje van Speksnijder
dat begon met de leeftijd van 65 jaar een paar dagen gele-
den door Kneepkens behaald en waaromheen de expositie
zo’n beetje is opgehangen (65! tekeningen, volgens de aan-
kondiging en voor ieder levensjaar één zo laat ‘t zich nogal
makkelijk raden).
Een kadootje voor de 65 jarige in de vorm van een zangtrio
(Roza, Niels en Sjaak van het Hofpleintheater), dat een paar
(opera)liederen ten gehore bracht was dan ook het feestelijke
gevolg. Een optreedkado zeker niet onverdienstelijk zo meld-
den onze oren hoorvrolijk tijdens de zo lieflijk aanspoelende
zangklanken.
Trio Hofpleintheater
Kneepkens zelf mocht na dit zangkado het woord nemen en
hij deed dit met zijn overbekende graagte tot het voeren van
het woord o.a. door middel van een door hem vertaald ge-
dicht van Victor Hugo, “Maanlicht” geheten. Klaarblijkelijk zo
goed deed hij het dat Jana Beranová, geheel in de voorste
gelederen van het publiek aanwezig, na afloop van de voor-
dracht zo te blij verrast in d’r handen klapte als was het een
nog winky meiske dat, o zie mij ook al zo dichter toch eens,
een grote rode lekkerblik van de zo heel fijn bekende me-
neer haar heelniettevreemd wilde vangen die daar o zo erg
wondermooi had gesproken met andermans dichtbloemeke.
De tekeningen.
Zo’n 65 volgens aankondiging, zo’n 75 volgens de galerie-
houder. Poëtische tekeningen, zo noemt Kneepkens ze zelf.
Wij ervaarden vooral ‘n aantal stripachtige prenten die heel
wel nijgen naar spot. Zo zagen we bij voorbeeld een tekening
van de familie Bush waarop de hele familiebubs naakt is af-
gebeeld met voor het eigenste hetdoenkruis een schietschijf,
we zagen een prent met daarop ‘n verkiezingsaanplakbord met
potsierlijke politieke posters daar weer op getekend, we zagen
het schrikbeeld van de ambtenaar in de figuur van een naakte
dame van lichte zeden, we zagen een grijzende man op het
punt een dame aan het mes te rijgen, we zagen zoals gezegd
vooral spotprenten met daartussen heus ook nog wel wat in
naïef aandoende stijl gemaakte tekeningen die, als eerder in
de woorden van Kneepkens gegeven, zeer poëtisch bedoelen
te zijn. In sommige prenten was ook de collagetechniek toe-
gepast, een techniek die de betreffende prenten heus soms
die beloofde ‘poëtische’ levendigheid verschafte zo was er tot
onze al de tentoonstelling reddende vreugde te constateren.
Zie:
Kortom:
Dit alles is heus een bezoekje waard zo mag welwillend beweerd, al
was het maar om de verzameling dichtbundels (16?) (tijdens de ten-
toonstelling liggen ze in een vitrine opgebaard als was de dichter al
niet meer onder de levenden) bij elkaar te zien die Kneepkens in de
loop van zijn nu 65 jarig leven zoal in alle nut van penleef heeft bij-
eengeschreven.
Het adres:
Galerie Duo / Duo
Mathenesserlaan 304
3021 HW Rotterdam
010 477 85 29
open : vrijdag / zaterdag / zondag
12.00 -18.00 uur , ook op tel. afspraak
Geen opmerkingen:
Een reactie posten