Impromptu: Kriebel op het pluche, of zo blijven we lekker bezig

De maan op wit

(au-stenen e.a. lekkernijen)

een tiental woorden op lippen
sculpturen uit leven om dood

overdag koud en droog met lichte vorst
‘s nachts is wateroverlast geboden voor ‘t eeuwige sleutelen
aan fluisterende zee vechtend in wakken tussen ijzige lijsten

veel dreunende mierenhoeven ook in balschoentjes
en nooit was er ergens een…

maar

voor het benen in bloemrijke maalslag
is achterwaarts vergeten onontbeerlijk

en nu we toch aan die keuvel zijn
hét zo mooie begin zijn we sowieso
kwijt gezien de Evolutietheorie waar-
door het grote en ook wel zeer beroem-
de Genesis verhaal nogal anders ging
uitpakken want zie de eerste twee mens-
jes Adam en Eva moeten volgens die E-
theorie grof gesproken  Neanderthalertjes
zijn geweest zodat het ge doe met dat ap-
peltje bij dat boompje tot niets  anders
kan worden teruggebracht dan tot een
onbetekenend akkefietje tussen twee vroeg-
mensjes waarbij het wijfjesmens met gevaar
voor eigen leven vanwege wat slangspul in de
takken een ha lekker appeltje plukte even
later aangedreven door de destijds gebruike-
lijke ietwat grove sociale omgangsriten uit de
handen gegrist door haar mannetjesmens die
er zonder de minste schuldgevoelens alsook
zonder een scheutje schaamte een heerlijke
hap van nam om daarna weer aan de gewone
dagelijkse bezigheden te gaan zonder de kwa-
de wil van zijn oerwijfje im frage te stellen. Er
was zo bezien ook geen enkele aanleiding toe
daar de Neanderthalers naar alle waarschijnlijk-
heid niet dachten in goed en kwaad gezien hun
ontwikkeling.
Zo ook
sloeg Kaïn Abel in diezelfde periode dan wel dood,
maar echt meer aan de hand dan een eenvoudig
moordje was er niet, want het nu, gebaseerd op ‘t
grote Boek waarin het Genesis-verhaaltje zo hevig
promineert, bestond toen helemaal niet.

Waarmee maar wil gezegd: o schuldige lijsten, gierend door de bril