AIKE
Respect respect, godnogantoe, ik kan dat woord
niet meer horen, een grote al te gemakzuchtige
dooddoener is het geworden om iedere tegenkik
al direct in de kiem te smoren, een beetje stevig
debat sterft bijvoorbaat een onbeduidende reutel-
dood door dat er steeds maar bijgesleepte kramp-
woord.
Zeg hoofdbewoner, mag ik opmerken dat dit re-
spectthema ook al hier en veel te daar tussen de
tanden van opiniemakers is genomen en vervol-
gens gedegen is verkauwd tot een punt van hier
tot Tokio? Wellicht ten overvloede hoor, maar je
verweet anderen het gapende feitjes nabouwen
tot voor kort nogal hautain.
Nu ja, anderen, eentje, die ander heb ik niet eens
genoemd, maar eigenlijk is het al niet meer van
belang, want ik zou je willen vragen, vriend AIKE,
dit bord voor me op te houden zodat ALLE lezers
het kunnen zien.
Bord?
Bord ja.
En waarom en wat staat er op en of beter nog wat wil
je er mee zeggen, want waarom moet ik het anders
ophouden?
Wat er op staat? Net als bij films: the end.
The end?
Precies.
The end van wat?
Van onze stukjes.
Wat?
Ik heb met de schrijver gebabbeld en het is voor ons
allen voorlopig beter om een eind te breien aan deze
stukjes omdat de schrijver er bij een 2e (zie ongeluk -
stukje) nader inzien toch geen zin meer in heeft en ik
er ook al een straaltje genoeg van begon te krijgen ie-
dere dag maar mijzelf voor zo’n twintig lezers in ‘n ver-
haaltje te laten beleven als een pion van deze nu niet
meer zo erg schrijfgrage schrijver die soms per se wat
te populistisch wilde keuvelen over de huidige tijdgeest.
En ik dan?
Terug naar Ikea.
Geen sprake van!
Nu ja, in ieder geval wordt je op straat gezet.
En nooit meer deze stukjes?
Voorlopig zeker niet nee.
Maar niet nooit?
Waarschijnlijk wel, dat nooit, maar zoals een
beroemde schrijver al eens zei: het kan ver-
keren.
Dan ga ik in afwachting van dat verkeren ge-
woon in de struiken voor je huis wonen tot het
moment…
‘t Is bijna zeker dat zulks niet gebeurt AIKE.
Toch maar in de struiken, al is het maar om te
laten zien aan de buurt wat voor een mens jij
eigenlijk bent.
Hou dat bord nu maar op.
Okay, maar onder protest, laat dat duidelijk zijn.
The…
En die foto van mij dan? Daar zou je toch nog een
andere voor plaatsen bovenaan de stukjes?
Het bord!!
Je begrijpt, ik ben er zwaar tegen.
Het bord!!!
Okay okay.
The end.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten