In deze brief iets over de heerlijke, wakbare wereld,
want haargroeibevordering met low-level light-laser-
therapie ter stimulering en revitalisering van slapen-
de haarzakjes in jawel hooguit tien minuten per dag,
verdomd heus, dit alles mocht ik meebeleven op de
televoos. In een programma van teleshopping waar-
langs je soms zéér onbedoeld moet zappen om van
het ene naar het andere zendertje te komen op zoek
naar iets nog kijkbaars tussen alle gulp-uitzendingen
zo overlopend van goedkope jolijtjes waarin ons aller
Paultje met nog een flinke zwik andere grapgronders
de hoogste kroon mogen spannen ter sukkelendever-
maak van ons Nederlandertjes, die wel heel makkelijk
het zich knotszalige laten aanleunen alsof ze de mooi-
ste wereld aller werelden voorgeschoteld krijgen.
Eh…
Nu ja, normaal gesproken wordt er ook doorgezapt als
ik alleen al de geestknuppelende stemmen van tele-
verkopers de leefruimte hoor binnendrammen. Echter,
nu bleef de blik zowaar hangen aan het beeld van een
middelbaartje met een voor hem, zo was even tevoren
duidelijk te zien, zorgverwekkend kaal hoofd die met
een blijde glimlach een roodblauw lichtuitstotende haar-
borstel van voor naar achter over zijn lang al niet meer
begroeide schedel haalde waarbij een begeleidende
geestknuppelstem het had over het ware wonder van
de lasertherapie die zowaar met dat blauwroodlicht in
alle gemak een haarbos uit de kaalvlakte naar boven
wist te gaan toveren die zijn weerga zelfs in de aller-
vroegste jeugd van ook datzelfde middelbaartje niet
had gekend. Met daarnaast, ter verhoging van al de
koopwil in potentiële mannelijke klanten, uiteraard
een lekker, veel jonger haaraanbiddend meisvrouwtje
dat met bijna orgastische spasmen over de groeiwonder-
bos van de nu voor haar wel erg aantrekkelijk geword-
en middelbaarman streek, waarbij de man, zo stelde ik
me levendig voor, waarlijk tijdens dit strijkritueel niets
anders dan een almaar natter wordend ondertussen kon
bevroeden onder de fijn modieuze kleding van de haar-
strijkster gezien ook de denkbare klaarkomgrimmassen
op het gezicht van de dame in kwestie zo erg fijn veroor-
zaakt door zijn nu wél gigageilmakende bos schedelhaar.
Waanzinnig natuurlijk, zulke beelden, maar het dolste
ging nog komen, want de geestknuppelstem sloeg
bijna over naar heeshuppelstem toen de aankondiging
mocht gedaan dat de technologie van al dat haargroei-
gelaser ontwikkeld was door de Nasa.
De NASA, jawel!
En hier wil dan direct de fantasie een fikse knoert
gaan opspelen, want een bedrijf de mogelijkheden
tot ruimtesprong nastrevend dat iets als een haar-
groeimachine ontwikkeld?
Waarlijk zeg, dat laat een béétje fantasie toch niet
op zich zitten?
Dan wil er een schreeuw om aan- of invulling, want al
die ruimtestronauten, gingen die veelal niet met een
tot in de ergste graad gemillimeterd hoofd aan boord
van willekeurig welk een raket? Geen donder ff van in
wat mij betreft natuurlijk dat het het ding daarvoor…
Eerder en beter verdenk ik de Nasa ervan dat de ont-
wikkeling van de uitvinding niet bedoeld was voor de
astronauten, maar dat er bij het ontwikkelen van dat
haargroeikanon al veel verder werd gedacht. Misschien
wel naar rondfladderende ruimtewezens met voor ons
afschuwelijke kaalhoofdhuiden die middels de power
grow comb (zo heet het wonderding) eens drastisch
onder handen genomen behoorden te worden opdat
ze in vergelijking met ons uiterlijk niet al te ver uit
de pas zouden lopen. Waarlijk, het is zomaar te kun-
nen, denkt u niet? Ook is er de kans dat de NASAheren
tijdens het werk gedacht hebben aan ruimtewezens die
ze, net als de derdewereldnegertjes ooit met spiegeltjes
en glimkraaltjes, moeten paaien willen ze niet in een
of andere grote ruimtemagnetron verdwijnen ter sap-
rijke voeding gelijk aan dat voor die menseetnegertjes
in een kkokpot. En dan, de mens moet toch op alles
voorbereid zijn. Dus zo ook kan het zomaar even zijn
dat ze de maan aan opleukende haargroei wilden help-
en, want dat kale bleekding brengt maar allerlei maan-
doezel in de veelal ontvankelijke hoofden van ons
mensen, alsook veroorzaakt het een afschrikwekkend
huilen in al de veel te griezelige wolven waarvan per-
sonen die wat dicht in hun omgeving verwijlen heel rare
gedachten krijgen veelal. En ook, nu mijn fantasie toch
bezig is te gaan, is het mooi klaar denkbaar dat ze een
paardestaart van de maan naar de aardbol willen laten
groeien waarlangs wij, dé wereldbewoners, omhoog kun-
nen klimmen naar die maan mocht er ooit een catastro-
fe op de wereldbol plaatsvinden (uiteraard even niet uit
te sluiten vanwege ons mensjes). Maar ach, voor al het-
zelfde geld willen ze een zalig zacht hemellichaam van
de maan maken…
Genoeg dolende fantasie nu!
Het kille feit zal wel dringen dat de NASA er geen dun-
haar mee te maken heeft, met dat laserkammetje, en
dat het dus eerder zo is dat, om de verkoop te stimu-
leren, het ha overlekker stoer aandoet naar potentiële
koopmannen, dat lasergedoe van de NASA, zodat ze
zich achteraf niet belachelijk hoeven te voelen als ze
zo’n lichtknoei voor hun dunhaar hebben aangeschaft
waarmee ze ‘s avonds voor de kaptafelspiegel van hun
ook al lang getrouwde vrouw aan de onhandige slag
moeten naar de te verwachten hoogtooi die helaas al
rap, zo vermoed ik, een verdorrende illusie zal blijken
nadat er hier en daar met alle wil van het per se willen
eens per zoveel dagen een perongelukhaartje is gaan
groeien als zou het alvast graag te vergelijken zijn met
een vol korenveld na een weldadige zomer.
Heerlijk niet, al dat hoopgesjoemel?
Want laten we eerlijk zijn, wat hangt er in een vers op-
gekomen laserhaartje welbeschouwd meer dan heime-
lijk verlangen van een nog mogelijk schoon nieuw te be-
ginnen huppelrelatie met een nog fijn schoon jong ding
dat niets nog weet van al die sneue belaserkunstbosjes.
Dat wil, wat mij betreft, vast het geval zijn.
Eén knaagje popelt nog, want wat gebeurt er met al
de herenhersentjes die maar zo blootgesteld worden
aan al die laserstralen bij mogelijk verkeerd of te en-
thousiast gebruik? Het zou zo maar kunnen dat ze
voor een zorgelijk groot deel verpulpen, al die hers-
entjes!
Of dat een ramp is gezien het tóch kopen van zo’n
haarstreefapparaat door zulke mannen is maar de
vraag zo laat het zich uit bepaalde kelen aanhoren.
Filmpje Power Grow Comb (helaas in het Engels, zo-
dat het Nederlandse loeicommentaar waarop toch dit
stukje is gebaseerd helaas niet te horen is, hoewel
dat Engels ook nog redelijk ruimteschoots voldoet)
Werner Spaland
want haargroeibevordering met low-level light-laser-
therapie ter stimulering en revitalisering van slapen-
de haarzakjes in jawel hooguit tien minuten per dag,
verdomd heus, dit alles mocht ik meebeleven op de
televoos. In een programma van teleshopping waar-
langs je soms zéér onbedoeld moet zappen om van
het ene naar het andere zendertje te komen op zoek
naar iets nog kijkbaars tussen alle gulp-uitzendingen
zo overlopend van goedkope jolijtjes waarin ons aller
Paultje met nog een flinke zwik andere grapgronders
de hoogste kroon mogen spannen ter sukkelendever-
maak van ons Nederlandertjes, die wel heel makkelijk
het zich knotszalige laten aanleunen alsof ze de mooi-
ste wereld aller werelden voorgeschoteld krijgen.
Eh…
Nu ja, normaal gesproken wordt er ook doorgezapt als
ik alleen al de geestknuppelende stemmen van tele-
verkopers de leefruimte hoor binnendrammen. Echter,
nu bleef de blik zowaar hangen aan het beeld van een
middelbaartje met een voor hem, zo was even tevoren
duidelijk te zien, zorgverwekkend kaal hoofd die met
een blijde glimlach een roodblauw lichtuitstotende haar-
borstel van voor naar achter over zijn lang al niet meer
begroeide schedel haalde waarbij een begeleidende
geestknuppelstem het had over het ware wonder van
de lasertherapie die zowaar met dat blauwroodlicht in
alle gemak een haarbos uit de kaalvlakte naar boven
wist te gaan toveren die zijn weerga zelfs in de aller-
vroegste jeugd van ook datzelfde middelbaartje niet
had gekend. Met daarnaast, ter verhoging van al de
koopwil in potentiële mannelijke klanten, uiteraard
een lekker, veel jonger haaraanbiddend meisvrouwtje
dat met bijna orgastische spasmen over de groeiwonder-
bos van de nu voor haar wel erg aantrekkelijk geword-
en middelbaarman streek, waarbij de man, zo stelde ik
me levendig voor, waarlijk tijdens dit strijkritueel niets
anders dan een almaar natter wordend ondertussen kon
bevroeden onder de fijn modieuze kleding van de haar-
strijkster gezien ook de denkbare klaarkomgrimmassen
op het gezicht van de dame in kwestie zo erg fijn veroor-
zaakt door zijn nu wél gigageilmakende bos schedelhaar.
Waanzinnig natuurlijk, zulke beelden, maar het dolste
ging nog komen, want de geestknuppelstem sloeg
bijna over naar heeshuppelstem toen de aankondiging
mocht gedaan dat de technologie van al dat haargroei-
gelaser ontwikkeld was door de Nasa.
De NASA, jawel!
En hier wil dan direct de fantasie een fikse knoert
gaan opspelen, want een bedrijf de mogelijkheden
tot ruimtesprong nastrevend dat iets als een haar-
groeimachine ontwikkeld?
Waarlijk zeg, dat laat een béétje fantasie toch niet
op zich zitten?
Dan wil er een schreeuw om aan- of invulling, want al
die ruimtestronauten, gingen die veelal niet met een
tot in de ergste graad gemillimeterd hoofd aan boord
van willekeurig welk een raket? Geen donder ff van in
wat mij betreft natuurlijk dat het het ding daarvoor…
Eerder en beter verdenk ik de Nasa ervan dat de ont-
wikkeling van de uitvinding niet bedoeld was voor de
astronauten, maar dat er bij het ontwikkelen van dat
haargroeikanon al veel verder werd gedacht. Misschien
wel naar rondfladderende ruimtewezens met voor ons
afschuwelijke kaalhoofdhuiden die middels de power
grow comb (zo heet het wonderding) eens drastisch
onder handen genomen behoorden te worden opdat
ze in vergelijking met ons uiterlijk niet al te ver uit
de pas zouden lopen. Waarlijk, het is zomaar te kun-
nen, denkt u niet? Ook is er de kans dat de NASAheren
tijdens het werk gedacht hebben aan ruimtewezens die
ze, net als de derdewereldnegertjes ooit met spiegeltjes
en glimkraaltjes, moeten paaien willen ze niet in een
of andere grote ruimtemagnetron verdwijnen ter sap-
rijke voeding gelijk aan dat voor die menseetnegertjes
in een kkokpot. En dan, de mens moet toch op alles
voorbereid zijn. Dus zo ook kan het zomaar even zijn
dat ze de maan aan opleukende haargroei wilden help-
en, want dat kale bleekding brengt maar allerlei maan-
doezel in de veelal ontvankelijke hoofden van ons
mensen, alsook veroorzaakt het een afschrikwekkend
huilen in al de veel te griezelige wolven waarvan per-
sonen die wat dicht in hun omgeving verwijlen heel rare
gedachten krijgen veelal. En ook, nu mijn fantasie toch
bezig is te gaan, is het mooi klaar denkbaar dat ze een
paardestaart van de maan naar de aardbol willen laten
groeien waarlangs wij, dé wereldbewoners, omhoog kun-
nen klimmen naar die maan mocht er ooit een catastro-
fe op de wereldbol plaatsvinden (uiteraard even niet uit
te sluiten vanwege ons mensjes). Maar ach, voor al het-
zelfde geld willen ze een zalig zacht hemellichaam van
de maan maken…
Genoeg dolende fantasie nu!
Het kille feit zal wel dringen dat de NASA er geen dun-
haar mee te maken heeft, met dat laserkammetje, en
dat het dus eerder zo is dat, om de verkoop te stimu-
leren, het ha overlekker stoer aandoet naar potentiële
koopmannen, dat lasergedoe van de NASA, zodat ze
zich achteraf niet belachelijk hoeven te voelen als ze
zo’n lichtknoei voor hun dunhaar hebben aangeschaft
waarmee ze ‘s avonds voor de kaptafelspiegel van hun
ook al lang getrouwde vrouw aan de onhandige slag
moeten naar de te verwachten hoogtooi die helaas al
rap, zo vermoed ik, een verdorrende illusie zal blijken
nadat er hier en daar met alle wil van het per se willen
eens per zoveel dagen een perongelukhaartje is gaan
groeien als zou het alvast graag te vergelijken zijn met
een vol korenveld na een weldadige zomer.
Heerlijk niet, al dat hoopgesjoemel?
Want laten we eerlijk zijn, wat hangt er in een vers op-
gekomen laserhaartje welbeschouwd meer dan heime-
lijk verlangen van een nog mogelijk schoon nieuw te be-
ginnen huppelrelatie met een nog fijn schoon jong ding
dat niets nog weet van al die sneue belaserkunstbosjes.
Dat wil, wat mij betreft, vast het geval zijn.
Eén knaagje popelt nog, want wat gebeurt er met al
de herenhersentjes die maar zo blootgesteld worden
aan al die laserstralen bij mogelijk verkeerd of te en-
thousiast gebruik? Het zou zo maar kunnen dat ze
voor een zorgelijk groot deel verpulpen, al die hers-
entjes!
Of dat een ramp is gezien het tóch kopen van zo’n
haarstreefapparaat door zulke mannen is maar de
vraag zo laat het zich uit bepaalde kelen aanhoren.
Filmpje Power Grow Comb (helaas in het Engels, zo-
dat het Nederlandse loeicommentaar waarop toch dit
stukje is gebaseerd helaas niet te horen is, hoewel
dat Engels ook nog redelijk ruimteschoots voldoet)
Werner Spaland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten