Hekhaardklokthuistiktik

Hekhaardklokthuistiktik

in zijn zwerk draait het heelal om niet om

en dat hij, de kater, niet zwart wordt
van uren op de bank liggen in zindering
volmondig het loeren verfraaiend
 naar alle dag vogeldienst is nog te doen

maar de ruimte

die volop bekleden met al-weet-steen om echt
het wil een farce heten als een onmogelijk feit
op lekke banden voorthobbelend over de tafel

waar ook de stoelen
rondom de tafel
de rug recht duwen

om al dat vliegverkeerdespul
tot een aannemelijk maaltijdje
te laten worden en dat de haard
moet branden in strenge winters

naar cosywarm

om de wereld van de mens
die veelal op vakantie gaat
naar elk een plaatsje gelijk
aan hekhaardklokthuistiktik

ligbanken blijft hij daarom de kater