Een grappig liedje

als bomen iel gewaaid
zijn vol met einde
en de lucht van aarde is bewolkt

er geen verleden meer
gemaakt wordt waarin
grage stappen haken

de snelheid van
het heden alleen
nog op een stoel
wordt vastgelegd

als woorden schrijnen
in hun letters van
gedachte zinnen zonder zijn

als dan pas als het ware
knelt er woede in geraamde
ogen ergens achter een gordijn