Het is mooi weer buiten.
Mistig. Een ideale sfeer voor de verkiezingsuitslag van
de Dichter des Vaderlands, zo’n beetje vanavond op de
gierbuis uitgezonden, en waar Komrij dus even niet bij
zal zijn om nu zo zoetjes aan wel al bekende redenen
(zie z’n site). Een zending waar ik heus wel efkes naar
ga kijken want je weet maar nooit wat er aan heerlijks
kan gebeuren in zo’n uurtje aan bekroning van Tsead
Bruinja tot opvolger van onze Driek. Die zo op het eind
van zijn carriëre als hoofddichter van Nederland toch ff
nog heel veel met zijn hoofd op de stroopbuis mag fi-
gureren als hoofddichter van Nederland. Zodat ‘t heus
op de valreep allemaal niet voor niets lijkt geweest en
we Driek met een gerust hart uit ons beleven kunnen
wissen ter plaatsruiming voor de o zo albezige Bruinja
zeker gezien ook de Droogtoer de afgelopen dagen…
Maar genoeg hierover.
Heel de wereld Nederland is er al zo’n stevig tijdje mee
bezig dat ik er in deze brief niet ook nog eens mee aan
de haal moet gaan. Dat hebben mijn brieven heel niet
nodig. Want zie nu toch weer waarover ik het met u, ge-
achte, wil gaan hebben. Namelijk over het feit dat 2009
al zowat een maand aan de gang is en alles gewoon
maar doordraait ondanks de vele onheilsvoorspellingen.
Ik kan nog altijd mijn brood iedere dag kopen bij wille-
keurig welke supermarkt, alle drank van de wereld bin-
nen mijn domein halen had ik daar voldoende geld voor
en niet zoals nu alleen maar budget voor een fles Ketel
1 (Nolet in Schiedam!) per dag, de stroom die mijn com-
pje snorrend laat draaien om deze brieven te kunnen
schrijven sijpelt nog altijd onzichtbaar mijn huis binnen,
de zee, al is ze een ietwat vervuild, kan ik nog heel wel
gebruiken als metafoor voor al het mogelijke te beleven
in mijn fantasie zodat ook daar de doordraai ten volle
gegarandeerd is, zeven dagen in de week zijn de wink-
els nog open al willen de klerikaaltjes in Nederland en
in de regering daar wel graag verandering in brengen.
Overal is vanalles nog te koop, zelfs de bundels van
de aan ‘t eind van deze dag gewiste Driek willen wel
ergens nog heel verkrijgbaar liggen en ook zal in de
stad Schiedam op gedichtendag, ondanks het boven-
gaande, ook weer iets aan de poëzie gedaan worden
omdat deze stad zich, net als de rest van Nederland,
niet de kans wil laten ontgaan volwaardig mee te tel-
len in alle poëziestroom waarin ons landje zich nu al
een aantal jaren fiks heerlijk gewassen ziet al was het
dan de laatste vier jaar onder de Driekselse vleugels
die, toegegeven, ietwat onzichtbaar alsook onhoorbaar
hebben gewiekt boven de rustige polders waar brede
rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen on-
denkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan de
einder staan en in de geweldige ruimte verzonken de
boerderijen verspreid door het komende Tsaedse land
zich binnen de muren kunnen verheugen op veel boom-
groepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in
grootsch verband…
Nu ja, et et et et et et et et et et et et et et et et et cetera.
Mistig. Een ideale sfeer voor de verkiezingsuitslag van
de Dichter des Vaderlands, zo’n beetje vanavond op de
gierbuis uitgezonden, en waar Komrij dus even niet bij
zal zijn om nu zo zoetjes aan wel al bekende redenen
(zie z’n site). Een zending waar ik heus wel efkes naar
ga kijken want je weet maar nooit wat er aan heerlijks
kan gebeuren in zo’n uurtje aan bekroning van Tsead
Bruinja tot opvolger van onze Driek. Die zo op het eind
van zijn carriëre als hoofddichter van Nederland toch ff
nog heel veel met zijn hoofd op de stroopbuis mag fi-
gureren als hoofddichter van Nederland. Zodat ‘t heus
op de valreep allemaal niet voor niets lijkt geweest en
we Driek met een gerust hart uit ons beleven kunnen
wissen ter plaatsruiming voor de o zo albezige Bruinja
zeker gezien ook de Droogtoer de afgelopen dagen…
Maar genoeg hierover.
Heel de wereld Nederland is er al zo’n stevig tijdje mee
bezig dat ik er in deze brief niet ook nog eens mee aan
de haal moet gaan. Dat hebben mijn brieven heel niet
nodig. Want zie nu toch weer waarover ik het met u, ge-
achte, wil gaan hebben. Namelijk over het feit dat 2009
al zowat een maand aan de gang is en alles gewoon
maar doordraait ondanks de vele onheilsvoorspellingen.
Ik kan nog altijd mijn brood iedere dag kopen bij wille-
keurig welke supermarkt, alle drank van de wereld bin-
nen mijn domein halen had ik daar voldoende geld voor
en niet zoals nu alleen maar budget voor een fles Ketel
1 (Nolet in Schiedam!) per dag, de stroom die mijn com-
pje snorrend laat draaien om deze brieven te kunnen
schrijven sijpelt nog altijd onzichtbaar mijn huis binnen,
de zee, al is ze een ietwat vervuild, kan ik nog heel wel
gebruiken als metafoor voor al het mogelijke te beleven
in mijn fantasie zodat ook daar de doordraai ten volle
gegarandeerd is, zeven dagen in de week zijn de wink-
els nog open al willen de klerikaaltjes in Nederland en
in de regering daar wel graag verandering in brengen.
Overal is vanalles nog te koop, zelfs de bundels van
de aan ‘t eind van deze dag gewiste Driek willen wel
ergens nog heel verkrijgbaar liggen en ook zal in de
stad Schiedam op gedichtendag, ondanks het boven-
gaande, ook weer iets aan de poëzie gedaan worden
omdat deze stad zich, net als de rest van Nederland,
niet de kans wil laten ontgaan volwaardig mee te tel-
len in alle poëziestroom waarin ons landje zich nu al
een aantal jaren fiks heerlijk gewassen ziet al was het
dan de laatste vier jaar onder de Driekselse vleugels
die, toegegeven, ietwat onzichtbaar alsook onhoorbaar
hebben gewiekt boven de rustige polders waar brede
rivieren traag door oneindig laagland gaan, rijen on-
denkbaar ijle populieren als hooge pluimen aan de
einder staan en in de geweldige ruimte verzonken de
boerderijen verspreid door het komende Tsaedse land
zich binnen de muren kunnen verheugen op veel boom-
groepen, dorpen, geknotte torens, kerken en olmen in
grootsch verband…
Nu ja, et et et et et et et et et et et et et et et et et cetera.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten