Brief (71) uit Schiedam

Opnieuw gaat het over poëzie.

Want in brieven, er kan er niet genoeg van in zitten.

Aldus:

Een gedicht

tafel

abstracties zijn dingen

de noodzakelijkheid van een vogelboek
 
greep
begin van de dag
het asfalt de ontmoeting

de vlieg
de liefde
het hek
de hals
de muur

we zijn er!

het plezierigste paradijs
yellow firebird
de baai van de ander
omgekeerde wals
 
open mond
 
fantastische lippen onze benen
de een de ander een stroom vuurvliegjes
vermoedens van geel
 
straat met honden balsem
en het is donker
omleiding
van tweeën één zie je de ogen

vogels antwoorden niet

Toch wel een verrassend gedicht, niet, dat begint te zeggen
dat het een gedicht is, vervolgens concreet met die tafel aan-
komt en dan zeggen dat abstracties dingen zijn die roepen
om een vogelboek, en dat dan om greep op de dag (droom)
te krijgen maar vervolgens wel die greep laat beginnen op
het asfalt via een ontmoeting met vier concrete dingen (vlieg,
hek, hals, muur) en één abstractie (liefde) waarvan al in het
begin gezegd is dat het ook een ding is, zodat uitdrukkelijk
geconstateerd kan worden dat we er zijn met uitroepteken,
en wel in het paradijs als baai van de ander waarin een om-
gekeerde wals (liefde zet alles scheef) zich ontwikkelt uit-
gedrukt in een open mond en benen die als lippen schijnen
waarboven vanalles gaat tinkelen (vuurvliegjes) maar wel
met vermoedens van geel verbeeld in een straat met hond-
en die vooralsnog als balsem beleefd wordt zonder venijn
in het donker want die omleiding (liefde) laat de een tot de
ander worden, te lezen in de ogen van elkaar waarop ook
vogels geen antwoord hebben of niet willen antwoorden om
de droom niet te verbreken met hun wat meer bevlekte wijs-
heid verkregen uit alles behelsende vogelvluchtzichten waarin
zwart het wit evenzo vrolijk aflost als was het… Nu ja, we kun-
nen zeggen dat het hier dus om een liefdesgedicht gaat waar-
in nogal wat filosofische lijntjes zijn uitgezet met de bedoeling
de geliefden er toch ook op voor te bereiden dat de maan heus
een achterkant heeft die ongezien enorme invloed op de voor-
kant kan uitoefenen en waarvan dus de vogels, die niet kunnen
of willen antwoorden, weet hebben.

Wat een enorme vracht hé kan er in zo’n gedicht. In een brief
als deze gedaan zou ik er haast een dubbel aantal postzegels
op moeten plakken wil ik dat de zending aankomt bij een be-
doelde lezer, u in dit geval geachte, om in bewondering het
gedicht te laten lezen, en nog eens en nog eens etcetera tot
er bij u als geoefend poëzielezer een breinbel gaat rinkelen
die in een zwarte klank u verklapt dat de woordklepel in het
gedicht een deuntje zingt met woorden van een andere wel-
bekende klok waarvan de klank heel brutaalweg woordelijk
is gestolen naar dit gedicht, want zie alleen al de titel die zo-
waar van een vers is waarmee een bomendikke bundel begint
die eerder dit jaar verscheen bij uitgeverij Querido en waarin
ik vanmorgen voor het eerst wat grasduinde om tot een bruik-
bare proefsfeer te komen waarmee ik de bundel verder zou
kunnen beklimmen om zo alle zij- en hoogpaadjes te vinden,
er echter direct zo in verdwaald raakte dat ik van de weerom-
stuit de titels van een aantal verzen begon te proppen in een
gedicht waarvan bovenstaand vers het resultaat is en waarmee
ik hoop de bundel beter te kunnen bewonen dan nu het geval
is, want ik ervaar, na deze vlugge doorvlucht, nog even niet
wat de schijver ervan me in de huid wil zingen al doet het hier-
bovenstaande uit titels gemaakte gedicht me een eerste ver-
moeden geven dat uiteindelijk alles is wat het is, er niet veel
over te zeggen valt, al wil al de dikte van de bundel ons heus
stevig anders inpeperen.

Wellicht, moeten u, na lezing van de brief, en ik, na het schrij-
ven van de brief, eens bij anderen neuzen hoe we de bundel
bij de poëtische hoorns moet vatten ondanks dat ik in alle be-
scheidenheid meen er hierboven, na die eerste vlugge bundel-
tour, niet teveel naast te hebben gespit al was het op een on-
gebruikelijke wijze en zeker niet diepgravend zoals waarschijn-
lijk? wel nodig is om al de poëtische bliepjes in de bundel ten
volle te kunnen vangen.