heel alleen in een grijs vlak
vloog jij een kleine zwarte vlek
zo helemaal op je gemak
zo zonder ril of rek
geen gedachte welde in je op
over het hoe en wat
een rammel van de trek
was het enige dat je bekoorde
jij heerser van het grijs
jij vloog daar maar
als was al het doende
alleen te doen om jou
totdat een vinger van de tijd
jouw kleine lijf zo zwart doorboorde
nu lig je daar zo in het grijs
geplet zo plat
alsof je er niet hoorde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten