Bizarigheden op een hoopje stof van…
Of hoe dingen ook wel kunnen gaan.
Want dacht ik een tijdje geleden in mijn onbegrensde overmoed dat
ik met mijn krantkoppensnellen uit een hernieuwd mals frislaatje had
getapt in een brief, blijkt Kees van Koten in 2004 op het lezersfeest
in Rotterdam ook al zoiets te hebben geïntroduceerd onder het kopje
Lijmrijmen, door mij een plaktruukje in bovenstaande brief genoemd,
en waarvan door Kees van Kooten nu zowaar opnieuw wordt gerept in
het september/oktobernummer 2009 van Hollands Diep op pagina
honderd. In dit stuk trekt van Kooten op een kwasi olijke manier van
leer tegen het gebrekkige rijmen bij tekstdichters en een alineaatje
of wat verder in het stuk ook bij een aantal dichters. Heel donders
ontteugelend begint van Kooten met het bevragen van een sonnet
van Nijhoff waaraan hij het begin van afglijden ziet zoals tot volledige
uiting komt in een mengeling van bluf, gemakzucht en toch vooral
onwetendheid bij hedendaagse tekstdichters die volgens van Kooten
steeds onachtzamer loopjes met het rijm nemen. Hij vindt namelijk
dat aan op raam laten rijmen in het gedicht” ‘Impasse’ van Nijhoff
beslist niet kan en dat het valt onder de afwijkingen zoals perma-
nent vals zingen of niet in de pas kunnen lopen of rood haar heb-
ben. Nee, van Kooten moet, als toch iemand van oude stempel zo-
als hij frivool bekent en garneert met nog wat foute dichtvoorbeeld-
en, daar niets van hebben, eerder ontvangt hij een gelukzaliger
nock-out met graagte op zijn lijf bij het horen van bijvoorbeeld het
rijm in het lied ‘Op een mooie pinksterdag’ van Annie. M.G. Schmidt:
Morgen kan ze zwanger zijn
‘t Kan ook nog vandaag
‘t Kan van de behanger zijn
of van een Franse zanger zijn
of iemand uit Den Haag
En wellicht heeft van Kooten hier schetig gelijk, maar eigenlijk gaat
het mij erom dat ‘t krantenkopsnellen uit hierboven genoemde brief
dus niet hernieuwd uit het eigenste frislaatje mag zijn waaruit ik dacht
te hebben geput om toch vooral roemrijk even te komen tot iets wat…
Mooi niet dus!
Al moet ik wel zeggen dat de voorbeelden uit mijn brief (zie link) toch
ietwat meer op poëzie trekken dan het voorbeeld dat van Kooten in zijn
Lijmrijmstukje geeft:
En dat geeft bijna net zo’n Kootgevoel als bij ‘Morgen kan ze zwanger
zijn…’
Overigens, bij al dat Kootreppen wordt een oproep, door van Kooten of
door de redactie dat is mij niet helemaal duidelijk, aan lezers gedaan
om hun eigen lijmrijm te maken, Gebruik hiervoor, zo luidt het, Neder-
landse dagbladen van de maand september 2009. Het beste lijmrijm,
zo gaat de oproep verder, wordt beloond met een gratis jaarabonne-
ment op het Hollands Diep, of drie gesigneerde boeken van Kees van
Kooten. Inzendingen beslist voor 15 oktober 2009 zenden naar redac-
tie@hollandsdiep.nl o.v.v. Lijmrijm, of: Redactie Hollands Diep, Postbus
1679, 1000 BR Amsterdam.
Tot u het maar weet!
Of hoe dingen ook wel kunnen gaan.
Want dacht ik een tijdje geleden in mijn onbegrensde overmoed dat
ik met mijn krantkoppensnellen uit een hernieuwd mals frislaatje had
getapt in een brief, blijkt Kees van Koten in 2004 op het lezersfeest
in Rotterdam ook al zoiets te hebben geïntroduceerd onder het kopje
Lijmrijmen, door mij een plaktruukje in bovenstaande brief genoemd,
en waarvan door Kees van Kooten nu zowaar opnieuw wordt gerept in
het september/oktobernummer 2009 van Hollands Diep op pagina
honderd. In dit stuk trekt van Kooten op een kwasi olijke manier van
leer tegen het gebrekkige rijmen bij tekstdichters en een alineaatje
of wat verder in het stuk ook bij een aantal dichters. Heel donders
ontteugelend begint van Kooten met het bevragen van een sonnet
van Nijhoff waaraan hij het begin van afglijden ziet zoals tot volledige
uiting komt in een mengeling van bluf, gemakzucht en toch vooral
onwetendheid bij hedendaagse tekstdichters die volgens van Kooten
steeds onachtzamer loopjes met het rijm nemen. Hij vindt namelijk
dat aan op raam laten rijmen in het gedicht” ‘Impasse’ van Nijhoff
beslist niet kan en dat het valt onder de afwijkingen zoals perma-
nent vals zingen of niet in de pas kunnen lopen of rood haar heb-
ben. Nee, van Kooten moet, als toch iemand van oude stempel zo-
als hij frivool bekent en garneert met nog wat foute dichtvoorbeeld-
en, daar niets van hebben, eerder ontvangt hij een gelukzaliger
nock-out met graagte op zijn lijf bij het horen van bijvoorbeeld het
rijm in het lied ‘Op een mooie pinksterdag’ van Annie. M.G. Schmidt:
Morgen kan ze zwanger zijn
‘t Kan ook nog vandaag
‘t Kan van de behanger zijn
of van een Franse zanger zijn
of iemand uit Den Haag
En wellicht heeft van Kooten hier schetig gelijk, maar eigenlijk gaat
het mij erom dat ‘t krantenkopsnellen uit hierboven genoemde brief
dus niet hernieuwd uit het eigenste frislaatje mag zijn waaruit ik dacht
te hebben geput om toch vooral roemrijk even te komen tot iets wat…
Mooi niet dus!
Al moet ik wel zeggen dat de voorbeelden uit mijn brief (zie link) toch
ietwat meer op poëzie trekken dan het voorbeeld dat van Kooten in zijn
Lijmrijmstukje geeft:
En dat geeft bijna net zo’n Kootgevoel als bij ‘Morgen kan ze zwanger
zijn…’
Overigens, bij al dat Kootreppen wordt een oproep, door van Kooten of
door de redactie dat is mij niet helemaal duidelijk, aan lezers gedaan
om hun eigen lijmrijm te maken, Gebruik hiervoor, zo luidt het, Neder-
landse dagbladen van de maand september 2009. Het beste lijmrijm,
zo gaat de oproep verder, wordt beloond met een gratis jaarabonne-
ment op het Hollands Diep, of drie gesigneerde boeken van Kees van
Kooten. Inzendingen beslist voor 15 oktober 2009 zenden naar redac-
tie@hollandsdiep.nl o.v.v. Lijmrijm, of: Redactie Hollands Diep, Postbus
1679, 1000 BR Amsterdam.
Tot u het maar weet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten