Brief (8) uit Schiedam

Ik beloofde in de vorige brief min of meer
het in deze brief even over de Black Tulip
te gaan hebben.

En dat wilde ik ook!

Maar vanmorgen schoot me ineens een
kort gedicht in het hoofd. Waardoor ik van
de poëtische trilling pardoes weer op mijn
bed terugtolde zodat het zwarte tulpgeval
naar de achtergrond verdween. Een zwart-
kelk, overigens, waarover, wat mij betreft,
toch niets meer wil vermeld dan dat het
een titel van een boek betreft, er ‘n song
van Kevin Coyne zo is getiteld en dat ons
landje er iets mee had vlak na de tweede
wereldoorlog.

Goed dan ook dat het korte gedicht mijn
hoofd binnen kantelde, waarlijk geen dicht-
letter had er anders op papier gekomen
vandaag en dat zou toch iets voor al de
wereld en de mensheid hebben betekend.

Maar goed, het korte gedicht.

Misschien kunt u zich nog herinneren dat
de helaas ál te vroeg overleden schrijver
Adriaan Jaeggi op zijn schrijfsite dichters
opriep korte gedichten in te sturen. Wel-
nu, ik was een van de brutale durfals die
gehoor gaf aan het verzoek.

En wat denkt u?

Een onverwacht positief commentaar viel
m’n kortje ergens ten deel (hier te lezen).

U is te raden!!!! dat de klare inval heden-
morgen me met alle vreugde vervulde, ik
namelijk was weer dichter na een periode
van wel acht hele dagen waarin de ader
der edele dichtkunst veel te stokstijf op
vermeende dood gestoken zat in mijn lijf.

Niets ergers kan een dichter toch over-
komen zo is beslist mijn mening. Al zal ik
de wereld er nog wel even van moeten o-
vertuigen dat de titel dichter geheel op mij
van toepassing is te kerven.

Maar nu toch het korte gedicht anders ont-
schiet het me en ook dat zou een niet be-
tekenen voor de mensheid.

Hier komt ie, het kortje:

Gedicht

Vriending

Is ie mooi of niet?

Zulk een volledig liefdesdrama in één woord
vervat het mag toch vermeld als een wonder.

Werner Spaland