Het uur aan de schenen.

Potver, aansteker stuk. Hoe de koffie nu?
Zoeken, zoeken, maar geen vuurmaker te
vinden in huis. En zeer wel trek in koffie.

Naar de winkel dan maar?

Een bijna dilemma!

Want opletten nu. Niet de lange leren jas
dragen, geen portefeuille ook, want zo’n
bobbel in het colbertalternatief, je weet
maar nooit. Wel de id-kaart bij me steken
maar de lidmaatschapskaart van biljart-
vereniging “Het stoottroepje” vooral niet bij
me hebben, alsook niet de kaart van auto-
club “De knalpijp”. Mijn gebreide mutsje
is ook uit den boze nu, zeker samen met
de al afgezworen lange leren jas. Nee, be-
slist geen mutsje al is ‘t erg koud buiten.

Godver, wat een gedoe.

En waarom ook alweer?

O ja, naar de winkel om een aansteker voor
de koffiezet. Maar verdorie direct is er weer
een probleem, want hoe zoiets te zeggen in
de winkel? Zomaar om een aansteker komen
dat kan niet meer natuurlijk. Om een vuur-
machientje vragen? O nee, veel té. Plastic
staafje met ontvlammingsmogelijkheid? Nog
erger té! Een volledig geautomatiseerd zwa-
velstokje misschien? Nee, zwavel, da’s al he-
lemaal verdacht vandaag de dag met al die
nieuwe regels. Andere mogelijkheden? Een
rolletje gevangen vlammetjes? Hm. Nee, toch
maar even niet. Vloeibare verlichting? Da’s
wel heel erg eh…

Ik kom er godvergewoon niet uit.

Dan maar geen koffie en vanmiddag tijdens
een zeker niet-bedoelde wandeling eens
kijken of ik wellicht wat vuurstenen kan vin-
den. Wel een beetje plat van vorm zullen ze
moeten zijn, want, zoals al eerder bedacht,
bobbels in de zak van het colbert zouden wel-
eens de aandacht kunnen trekken.

Voor nu maar even de koud geworden warme
thee van gisteren.

2005

2 Reacties