Jaap Blonk
Gijs Terhaar
Karlijn Groet
En Latszo om de muziek
Kijk,
“now we’re talking”
om maar eens met wat woorden van Ilja Leonard Pfeijffer
te spreken.
En dit uiteraard niet om Deze klaagzang van Sander Groen.
Nee, er was een Blonk die, wat vriendin S en mij betreft,
schitterde*
Er was een Karlijn Groet vol podiumpoëfeehigkeit volgens
vriendin S en vooral mij.
Er was een Gijs Terhaar wiens verschijning gelijk een drama is,
wiens poëzie een en al drama is, wiens gedubbelde drama wel-
licht een heel erg veels teveel aan drama mag zijn ondanks z’n
spetterende podiumervaring die dit drama nog wel wat wil dragen
maar ‘t uiteindelijk niet dragelijk maakte voor vriendin S en mij
als publiek bij het middaggebeuren in de Steeg waar Terhaar, o
nog erg veel te meer aan dramatische dramakiek, zeker langer
dan een half uur aaneen optrad. Ja een hele greep te lang was
het, die lap drama, in een en de zelfde kreun uitgedragen ondanks
de hier en daar tussenstuikende schreeuw die uit Terhaars drama-
lijf kwam. Het mocht wat vriendin S en mij betreft allemaal even
niet baten. Maar ook mocht het de middag niet schaden, Blonk,
Groet én de prima muziek van Latszo namelijk droegen zelfs Ter-
haars heelal vol drama naar een aardig boeketje van licht ook al
zaten de GT-blaadjes nogal stevig in het zwartste zwart gegroeid.
Wij, vriendin S en ik, wij vonden het een bijna topmiddag die vooral
blonk door Blonk.
Waarmee hetgeen gezegd is in het stuk over de eerste middag in de
Steeg:
(…) zodat gezegd kan worden dat de jongens van het ongeboren idee
beter dit werk kunnen aanpakken dan een literaar blaadje bestuiven
zoals ze in het verleden deden en waarvan u het sneue resultaat hier
nog altijd kan zien.
deze middag in ieder geval ruim voldoende bevestigd werd.
Werner Spaland
*Schitterde inderdaad! Met wat hier door Chrétien Breukers over zijn
Blonkbeleven geschreven is willen vriendin S en ik het na deze mid-
dagse ervaring dus wel graaggrondig zeer heel wel oneens zijn.
26 tiesReacties
Gijs Terhaar
Karlijn Groet
En Latszo om de muziek
Kijk,
“now we’re talking”
om maar eens met wat woorden van Ilja Leonard Pfeijffer
te spreken.
En dit uiteraard niet om Deze klaagzang van Sander Groen.
Nee, er was een Blonk die, wat vriendin S en mij betreft,
schitterde*
Er was een Karlijn Groet vol podiumpoëfeehigkeit volgens
vriendin S en vooral mij.
Er was een Gijs Terhaar wiens verschijning gelijk een drama is,
wiens poëzie een en al drama is, wiens gedubbelde drama wel-
licht een heel erg veels teveel aan drama mag zijn ondanks z’n
spetterende podiumervaring die dit drama nog wel wat wil dragen
maar ‘t uiteindelijk niet dragelijk maakte voor vriendin S en mij
als publiek bij het middaggebeuren in de Steeg waar Terhaar, o
nog erg veel te meer aan dramatische dramakiek, zeker langer
dan een half uur aaneen optrad. Ja een hele greep te lang was
het, die lap drama, in een en de zelfde kreun uitgedragen ondanks
de hier en daar tussenstuikende schreeuw die uit Terhaars drama-
lijf kwam. Het mocht wat vriendin S en mij betreft allemaal even
niet baten. Maar ook mocht het de middag niet schaden, Blonk,
Groet én de prima muziek van Latszo namelijk droegen zelfs Ter-
haars heelal vol drama naar een aardig boeketje van licht ook al
zaten de GT-blaadjes nogal stevig in het zwartste zwart gegroeid.
Wij, vriendin S en ik, wij vonden het een bijna topmiddag die vooral
blonk door Blonk.
Waarmee hetgeen gezegd is in het stuk over de eerste middag in de
Steeg:
(…) zodat gezegd kan worden dat de jongens van het ongeboren idee
beter dit werk kunnen aanpakken dan een literaar blaadje bestuiven
zoals ze in het verleden deden en waarvan u het sneue resultaat hier
nog altijd kan zien.
deze middag in ieder geval ruim voldoende bevestigd werd.
Werner Spaland
*Schitterde inderdaad! Met wat hier door Chrétien Breukers over zijn
Blonkbeleven geschreven is willen vriendin S en ik het na deze mid-
dagse ervaring dus wel graaggrondig zeer heel wel oneens zijn.
26 tiesReacties

Geen opmerkingen:
Een reactie posten